Frank in stukjes

verhalen uit het theater

 

Acteren met je stem

 

Ik ben op weg naar Terschelling. Mijn jeugdvoorstelling Het mysterie van de Zuidpool is geprogrammeerd op het Oerol festival. Nadat we de oversteek met auto en decor hebben gemaakt zoeven we door een Teletubbie-achtig landschap van groene weilanden en zachte heuveltjes op weg naar Midsland.
Bij mij in de auto zitten Berry, de acteur en Huub, de technicus. Behalve als technicus verdient Huub zijn geld als stemacteur. Hij heeft zojuist drie maanden, dag in dag uit, gewerkt aan de nasynchronisatie van de Teletubbies. Vanaf de achterbank horen we om de zoveel seconden [hoge stem] “oo-oo”. Hij kan zijn Dipsy (je weet wel, van Tinkiewinkie) niet goed achter zich laten.

 

Ik heb altijd gedroomd van een carrière als professioneel stemacteur. Maar daar op dat Waddeneiland knakte er iets. Ik zag het plotseling voor me: mijn naam wordt uit de kaartenbak van een stemmenbureau gelicht; of ik de komende maanden, iedere dag een cartoon-stemmetje wil inspreken. Nee, dank je. Mijn droom bleef achter op Terschelling.

 

Voor een korter project was ik nog wel te porren. Een buurvrouw vroeg mij een voice-over in te spreken. Het ging om een voorlichtingsfilm voor ouders van wie het kind in het ziekenhuis wordt opgenomen. Zo kwam het dat ik op een ochtend, voor dag en dauw, op een pleintje in Amsterdam-Oost stond te wachten voor de geluidsstudio. We hadden de avond ervoor een voorstelling gespeeld in Schagen. Het was laat geworden en we hadden veel gedronken en gerookt. Toen de studiodeur openzwaaide, heette technicus Paul me welkom.

Koffie? Waar gaat de film ook al weer over?

Over astma, zei ik, met schuurpapier in de keel.

Het duurde een paar takes voor mijn doorleefde stem op temperatuur kwam. Toen begon de marathon. Of toch tenminste een Dam tot Damloop. Met net zo veel fysieke ongemakken onderweg. Het rare fenomeen deed zich voor dat ik ‘helemaal’ stem werd. De rest van het lichaam verdween. Die overconcentratie op mijn stem maakte dat ik iedere nadruk op een woord, elke hapering in de ademhaling of ieder bijgeluid ten gevolge van een droge mond merkte. 

 

Ook al heb ik er nooit mijn vak van gemaakt, de voorliefde voor acteren met je stem is altijd gebleven. Voor mijn nieuwe voorstelling De Wording van Rem Grint is een radiostem van een nieuwslezer nodig. Ik besloot mezelf te casten. Als een soort cameo of easter egg - een verrassingsoptreden a la Alfred Hitchcock die altijd wel een keer langsloopt in zijn eigen films. Bij Rem Grint wilde ik een ‘vette radiostem a la radio Veronica’ hebben. Gelukkig heb je audioprogramma’s waarmee je je stemopname door een vervormend filter kan trekken. Hoe meer je stem zakt, hoe meer hij wint aan gewicht.

 

In de coronacrisis bloeien talrijke alternatieve theatrale projecten. Eén daarvan is het initiatief van theatermaker Arjen Arnoldussen om het hoorspel Under Milk Wood van Dylan Thomas op te voeren via Zoom-voorstellingen. Deze online variatie op het klassieke hoorspel is een uitdaging die ik niet wilde laten schieten. Ik mag dan wel mijn professionele ambities al lang geleden achter me hebben gelaten, het plezier om te acteren met mijn stem is tot op de dag van vandaag springlevend.

Wil je de voorstelling bijwonen? Dat kan:
Onder het Melkbos van Dylan Thomas
Van TT Theaterproducties
Regie: Arjen Arnoldussen
Vertaling: Erik Bindervoet
Geluidstechniek: Patrick Jonker
 Vormgeving & trailer: Leo Enzlin
 Met: Marijke Beversluis & Adri Overbeeke &
Frans Agasi; Linda Andriesse;  Sabina Atzei; Petra Boekenstein; Annemarie Brijder; Myra van Daal; Linda Dekker; Josette Donnison; Aukje Hinfelaar; Leon de Laat; Rik Lukey; Ieke Mooij; Robert Jan Pruijn ; Arie de Rooij; Frank Roumen; Lucas Smulders; Tineke Teulen; Eric Veldman.
Voorstellingen:
 12, 13 juni 20 uur
14 juni 15 uur

 

Reserveren via:

 

https://tt-theater.nl/programma/