Nederland is in crisis. Overal wordt gestaakt: in de havens, bij de vuilverwerking, het openbaar vervoer. Het oproer van boeren en asielzoekers reikt tot aan het Binnenhof. In de politieke satire  Val komt het kernkabinet in spoedberaad bijeen om 'de situatie' het hoofd te bieden. Wie toont waarlijk leiderschap? Wie is de opportunist?  Als blijkt dat de wereld afstevent op een apocalyptische klimaatramp zitten de bewindspersonen als ratten in... het Torentje. Afgesneden van de buitenwereld wordt de situatie steeds absurder. Principes gaan overboord, leiderschap blijkt een farce, de kabinetsleden vallen één voor één door de mand. Dan gaat de telefoon, en kantelt het beeld opnieuw.

In verzorgingstehuis De Bongerd wachten vijf bewoners op de zuster die al twee dagen niet meer is gesignaleerd. Alsof ze weggelopen zijn uit een van de toneelstukken van Anton Tsjechov leven ze allemaal in het verleden, zijn ze inert en vervelen zich. Opeens staat Sonja Mol in de recreatiezaal. Zij is ‘kwaliteitsconsulent verpleegzorg’ en introduceert het nieuwe zorgconcept. Niet geheel zonder weerstand. Een nieuwe bewoonster brengt het een en ander in beweging. Mevrouw Hemelen heeft zo haar eigen ideeën over wonen en zorg. Dan komt er ook nog een brief boven water, die al drie maanden op kantoor ligt. De inhoud ervan veroorzaakt flink wat consternatie…

Radio Vrijbuiter gaat over Bert, een fanatiek radiopiraat, en zijn vrouw Anita. Hun verdienmodel is om andere radiopiraten aan te geven bij de politie, zodat dochter Griet - de enige in het gezin die kan lezen en schrijven - en haar vriend, de handige Hennie, een nieuwe piratenzender kunnen bouwen om te verkopen.

Bij Rem Grint, purser op intercontinentale vluchten, heeft het voortdurend reizen door verschillende tijdzones zijn tol geeist. We volgen Rem bij zijn entree in de kliniek voor chronische vermoeidheid, 'Oblomov". Hij heeft geen idee dat hij een tijdlus binnenstapt. Uiteindelijk weet hij zich aan "Oblomov" te ontworstelen en wandelt hand in hand met de hoofdzuster naar buiten. Dit is te mooi om waar te zijn...

MANTEL DER LIEFDE van Frank Roumen, TT-Theaterproducties
Eenakter, geschreven en geregisseerd door Frank Roumen.

MANTEL DER LIEFDE (2020) is een monoloog waarin een vrouw, uitgerekend nu er een pandemie rondwaart, staat te wachten op haar zoon. Deze heeft ze al jaren niet meer gezien. Wat is er in al die jaren gebeurd en welke rekening staat nog open tussen hen?

KLOOS van Frank Roumen, TT-Theaterproducties
Eenakter, geschreven en geregisseerd door Frank Roumen.

KLOOS (2007 - 2020) is een monoloog van Kloos, een man van eind veertig die zich voorstelt dat hij na jarenlange gevangenschap in een Filipijnse cel eindelijk vrijkomt. Kloos is een stuk over de gekmakende eenzaamheid van een vader die al twintig jaar zijn kinderen niet heeft gezien.

 IK PUZZEL van Frank Roumen, TT-Theaterproducties
Eenakter, geschreven en geregisseerd door Frank Roumen. (Eindregie: Arjen Arnoldussen).

IK PUZZEL (2009 - 2020) is een coming of age monoloog waarin de zoon al fietsende door zijn geboortestad langs herinneringen, op weg naar het graf van zijn vader gaandeweg de puzzelstukjes op hun plek ziet vallen.

Eenakter van Harold Pinter, bewerkt door Frank Roumen. NACHT (1969) is een raadselachtige eenakter van de 'meester van spaarzaamheid'  Nobelprijswinnaar Harold Pinter. Roumen voert in zijn regie twee vrouwen op die bijna 50 jaar geleden een intense ontmoeting hadden. Wat doe je als je elkaar onverwacht op een feest tegenkomt? Tevens bewerking.

Wat is de betekenis van gebeurtenissen en ervaringen uit het verleden in het hier en nu? En hoe ga je daarmee om? 

In de eenakters Geen Bereik en Sporen staat een ingrijpende gebeurtenis uit het verleden van de personages centraal. Na meer dan dertig jaar zoeken ze elkaar weer op. En dan?

Hoe verzoen je je met je verleden? 

Sef en Roos (vijftigers) willen dolgraag samen gelukkig worden. Maar ze verdwalen in ‘de wereld van Romeo en Julia’. Tussen verlangen en werkelijkheid zit een wereld van onvermogen – niet in de laatste plaats het onvermogen het eigen verleden te duiden. In een rollenspel komen ze elkaar te nabij. Als Sef Roos ten huwelijk vraagt, en niet meteen het gewenste antwoord krijgt, is hij bang om over het hoofd te worden gezien. 

Het verhaal wordt achterstevoren verteld. Ze ontmoeten elkaar in de eindscene, als Sef met één been over de brug hangt. Uiteindelijk zullen Sef en Roos voorgoed samen zijn, in de openingsscene. Dat beloven ze elkaar. Maar waar? En hoe?

Appie houdt van haring, van kruiswoordpuzzels en van toevallige gesprekjes.

Appie spaart kalenders en agenda’s. En hij schrijft. Hij schrijft alles op.

Zolang hij zijn harinkies kan eten en een beetje kan praten met deze of gene gaat het goed met hem, maar soms is hij de weg kwijt. Soms kan hij even niet meer op de woorden komen of weet hij niet meer waar hij is.

Appie voert een oneerlijke strijd…  

“Dikke vriendinnen” schetst een Orwelliaanse dystopie waarin de minister van Volksgezondheid bij wet heeft vast gelegd dat dikke mensen net zo lang in een obesitaskliniek moeten verblijven als nodig is om de samenleving te beschermen. Mensen met overgewicht worden niet langer meer gedoogd. In de obsitaskliniek krijgen de dikkertjes therapie, liposucties en allerlei testen en er wordt hen voorgespiegeld dat ze na behandeling kunnen resocialiseren. Maar in werkelijkheid hebben we te maken met een samenzwering van de overheid, de verzekeraars en de medische wereld, die er uiteindelijk garen bij spinnen om de dikkerds levenslang in de kliniek te laten zitten. Centraal in het stuk staan twee dikke vriendinnen: een van de twee wil alles doen om haar eetverslaving te overwinnen om te kunnen resocialiseren, de ander ontdekt de samenzwering en trekt haar plan...

Zomaar een straat, ergens in het land. Een achterbuurt.

Een gezin neemt zijn intrek in een armoedig onderkomen omdat vader hoog heeft ingezet. In het huis ernaast maken een oude vrouw en haar zoon elkaar het leven zuur. Verderop in de straat biedt een ziekelijke oude man onderdak aan een jonge ongehuwde moeder.

En dan is er nog Manfred, de zonderlinge kluizenaar die zich God waant. Hij ziet alles en beschouwt de mens en zijn noodlot. Hij spint de draden waarlangs het drama zich ontrolt.

‘Manfred’ is een komedie met rouwrandjes onder de nagels. Maar ook een drama over de mens en zijn onvermogens. Apen met kokosnoten. Over een misantrope werkelijkheid waarin er alleen verliezers zijn.

 Een voorstelling met film, live jazz muziek en theater in het Bimhuis. Eindregie. Filmmakers: Leo van Maaren en Frank Herrebout; De bankroet band o.l.v. Wouter van Bemmel; met Bert Apeldoorn en Evi de Jean.

Na de zoveelste huwelijkscrisis ontvlucht Dora haar huis. Haar vriendin Fanny laat haar niet alleen gaan. Onderweg ontmoeten ze allerlei merkwaardige personages: een faun, een elf, een priester. Maar niets is wat het lijkt in ‘Welkom in het bos’.
Met de komst van Edward, de man van Dora, komen de ware motieven aan het licht. Dora en Fannie komen, behalve een bonte stoet van voorbijgangers, vooral zichzelf tegen.

‘Welkom in het bos’ (2002) is een stuk in typische Van Warmerdamstijl: absurd en realistisch tegelijk. Verlangen, lust en de kunst van het verleiden vormen de rode draad. In de regie van Frank Roumen kiest Illuster ervoor om ‘Welkom in het bos’ zich in de stad te laten afspelen: de perfecte biotoop voor de moderne, eenzame mens.

De personages zijn allemaal op zoek. Op zoek naar warmte en liefde. Alleen zijn ze niet bij machte om hun stille verlangens te realiseren. Het is daarmee een soort sprookje over het moderne, jachtige leven, waarin de moderne mens niet meer in staat is relaties met andere mensen aan te gaan.
Regisseur Frank Roumen kiest ervoor om ‘Welkom in het Bos’ zich in de anonimiteit van de stad te laten afspelen; de stadsjungle als perfecte biotoop voor de moderne, eenzame mens.

De plaats van handeling van Alibi is het kantoor. Een bedrijf dat mensen een alibi verschaft zodat ze hun image en status hoog kunnen houden. Het verhaal begint op het moment dat een klant, de rijke bankier Koenraad van Weezel, verhaal komt halen over een uit de hand gelopen alibi.

Van Weezel ontsnapt regelmatig aan de realiteit van het gezinsleven en een druk leven als bankier en boekt reisjes naar warme oorden, waar hij uit de band springt met ingehuurde, mooie jongens. Tijdens een wild wurgseksspel is zijn prostitué overleden. In paniek vlucht hij en eist hij van bureau Alibi dat zij zijn probleem oplossen. Dit gaat van kwaad tot erger. Aan het eind van het stuk staat Van Weezel met zijn rug tegen de muur en een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Alibi is een voorstelling over waarachtigheid en beeldvorming, maar ook over verlies.

In Madonna’s Man geeft tekstschrijfster Daphne de Bruin haar eigen interpretatie van het kerstverhaal, waarin zij Jozef, Maria en God aan het woord laat in een gepassioneerd pleidooi voor de rechtvaardiging van hun spraakmakende keuzes.

In dit winterse kersttribunaal treffen de drie elkaar in een hartstochtelijk debat over een gebeurtenis die miljoenen mensen in beroering heeft gebracht. De hoofdrolspelers in dit familiedrama, dat ten grondslag ligt aan ons kerstfeest, zullen elkaar eindelijk ontmoeten om de zaak tot het bot te ontrafelen.

Paul Ruvens afstudeerfilm was in 1991 meteen goed voor een Gouden Kalf als beste korte film. Frank Affolter componeerde de liedjes. Frank Roumen heeft de film nu voor Troost bewerkt tot een muziektheatervoorstelling.

Al zingend slaat Maria Machita (in de film gespeeld door Ellen ten Damme) zich door tragische toestanden. Want Maria Machita blijft niks bespaard. Haar vader (in de film gespeeld door smartlappenkoning Jacques – Manuela - Herb) komt om bij een vliegtuigongeluk, haar moeder sterft zingend op de bühne en haar Turkse vriendje Achmed verdwijnt om te gaan vechten in de oorlog in Turkije.

In de versie van Troost speelt het verhaal zich af in een psychiatrische kliniek. Patiënt Maria Machita heeft TBS gekregen. De psychiater heeft de opdracht haar nader te onderzoeken. Maria moet haar verhaal vertellen. Al pratende verdwijnt ze in een hallucinerende draaikolk van fantasie en werkelijkheid. Is het vreemd dat met zoveel drama in haar leven ze niet meer helder ziet en af en toe denkt dat de psychiater Achmed is, of dat ze de chef-arts aanziet voor haar vader.

Koning Mephaistolos, echtgenoot van Deirdre, wil niets liever dan macht. Om alleenheerser in zijn land te worden, sluit hij een duivels pact met de Goden. Als zich vervolgens een reusachtige vogel in “de Toren van Vrijheid en Voorspoed” boort en het land in chaos verkeert, is koning Mephaistolos in verwarring. Het land is in oorlog met een onzichtbare vijand. Mephaistolos trekt ten strijde en laat Deirdre met haar stiefkinderen achter. Maar Deirdre wil een eigen kind! Voedster Danone moedigt haar meesteres aan om haar noodlottige levensgeschiedenis aan het papier toe te vertrouwen.
“Deirdre” laat zich omschrijven als een kruising tussen een Griekse tragedie en een Shakespeariaans koningsdrama. List en bedrog, schuld en boete, liefde en verraad, dood en onsterfelijkheid, oorlog en vrede, religie en goddeloosheid – alle elementen zitten erin. Evenals wraak, hoogmoed, manipulatie en eigenbelang. Machinaties van alle tijden. Want de drijfveren uit het verleden zijn dezelfde die de machthebbers van nu doen voortrazen. Clinton, Blair of Bush hebben onmiskenbaar veel weg van de anti-helden van toen: Oidipous, Medea, Faust en Richard II. “Deirdre” kan ook gezien worden als een persiflage op de diverse (toneel)genres, maar biedt in vorm én inhoud een geheel eigen kijk op de geschiedenis van het theater. Tegelijkertijd geeft het stuk een onbarmhartige visie op de hedendaagse wereld, waarin egocentrisme en opportunisme hoogtij vieren. Wat rest is verlies, en wel voor iedereen.

Het vervolg op “De Finale” , winnaar van het ACA eenakterfestival en het Cameleonfestival in 2004, heet “Straf”. Els zit, na de brute moord op de minister van cultuur, in de gevangenis en kan dus niet meer deelnemen aan ‘de regionale voorrondes van het songfestival voor amateurs’. Haar hartsvriendin Lena komt haar wekelijks opzoeken. Ze verkoopt de door Els zelfgeknutselde ‘paasstallen’ op fancy-fairs voor de Wilde Ganzen. Maar waarom is Lena al drie weken niet langs geweest? En waarom zit ze helemaal in het verband?

POST is een Nederlandse western die zich afspeelt in een  postagentschap in een uithoek van het land, in the middle of nowhere, aan het einde van een doodlopende weg.

 Bil, die het agentschap bestiert, krijgt iedere week bezoek van de zusters Syl en Wil. Hij is vanaf de eerste binnenkomst verliefd op de mooie Syl. Iedere week komt Syl een brief brengen. Alles is pais en vree, totdat Phil opduikt…

Aan de vooravond van de begrafenis denk je ineens: ik ben geil, ik wil neuken. Het leven in mij komt in opstand tegen de dood. Het voelt zich opgesloten in dit vleselijke omhulsel. Het wil eruit. Geslachtsdrift. Levensdrift. Libido.

Libido, op de meest ongelegen momenten kan het zich manifesteren. De narcistische tv-producent, Matthieu van Nie, wordt erdoor overvallen terwijl zijn vader in het ouderlijk huis opgebaard ligt. In de jachtige glamourwereld van Matthieu bestaat de dood alleen als bruikbaar fenomeen voor het maken van een commercieel televisieprogramma. Tijd om zijn vader te begraven, heeft hij niet want druk, druk, druk met het volgende kijkcijferkanon. Een onafzienbare reeks van minnaressen moet de gedachten aan de eigen sterfelijkheid verdrijven. De jeugdigheid van zijn nieuwste verovering, Nada, lijkt een probaat middel om een naderende midlifecrisis te bezweren. Nieuw bloed. De besognes voor de uitvaart laat Matthieu graag over aan zijn paranormaal begaafde tweelingzuster, Maria. Zij heeft een speciaal afscheid in gedachten waarin pastoor Emile Verpoppen een bizarre sleutelrol vervult. Met lede ogen ziet Maria het vluchtgedrag van haar broer aan. Maar wat verdrongen wordt, eist zijn plek en gaat ‘spoken’. Het laat zich niet temmen door een te jonge vriendin, een te gek nieuw ‘booming concept’ of een mobiele telefoon met headset. Het schuilt in de verhuisdozen met herinneringen en wacht op het juiste moment…

De Finale verhaalt over twee vrouwen op leeftijd: Els en Lena. Ze bevinden zich in de kleedkamer en bereiden zich voor op hun optreden tijdens de regionale voorronde van het songfestival. Ze maken zich op, drinken wijn en bakkeleien. Achter de bank ligt een geknevelde man, die gesmoorde geluiden maakt. Eén van de twee heeft een plan...